Remmen!

Iedereen zegt nu hetzelfde: "zou je niet een beetje minder" en :"werk je niet teveel?''.
En ze hebben allemaal gelijk natuurlijk, ik werk meer dan afgesproken en ben er lekker druk mee.
Hoe kan ik ook anders?
Van het ene op het andere moment ben je je leven, toekomst en baan kwijt, als je dat dan weer terugkrijgt, heb je echt dubbele energie en motivatie. Een dag niet gewerkt, niet "gedaan" is echt zonde...zo voelt dat echt.
Ik ben echt niet ineens heilig geworden, of heb ineens meer commitment. Dat is het niet.
Waar ik vroeger gewoon ongeneerd lang kon uitslapen, heb ik nu het gevoel dat ik de dag moet grijpen zodra ik wakker wordt..zelfs op vrije dagen wil ik de dag geleefd hebben...

Echter, ik moet eerlijk toegeven dat mijn collega's, familie en vrienden helemaal gelijk hebben natuurlijk. Ik moet tijd nemen voor ... ja wat eigelijk..? Ontspanning? Rust? Hm, ik wordt rustig als ik mijn dag geleefd heb (zeg maar mijn werk af is) en ontspanning vind ik in alles wat ik leuk vind, daar hoort mijn werk zeker bij..
Vandaag heb ik een goede collega die ik lange tijd niet gezien heb, weer even kunnen spreken. Dat was heel fijn. Een blik van haar heeft mij weer even met de voeten op de grond gezet.
Ik kan natuurlijk wel heel hard rennen, maarre, nog niet voor zo lang. Dus...
Familie, vrienden, collega's ik ga remmen......

En ik ben daar vanmiddag mee begonnen; eerst naar huis, koken, met Max praten, nu blog bijwerken en zo nog even buizen.... op tijd naar bed, morgen vroeg starten en om 12.00 uur naar huis.....

Pien