We zijn er nog niet, maar we komen dichtbij.....De koning is dood, lang leve de koning!!

Woensdagavond kreeg ik een nogal criptische boodschap op mijn voicemail.
Ik wist niet wat ik er mee moest. Dus mijn broer gebeld, of hij eens wilde komen luisteren.
Een uurtje later kwamen we samen tot de conclusie dat ik niet gek was en mijn broer echt dezelfde boodschap hoorde. Die was als volgt: "met doctor X van het UMC, ik heb de uitslag van de PET scan voor u ( die van woensdagmorgen dus) en het is goed bericht: er zijn geen afwijkingen meer te zien in de buik. Kunt u morgen even langs de poli komen, dan leg ik het verder even uit" einde bericht.......
Dan weet je nog niets natuurlijk, dus broer en ik het ( natuurlijk) slechtste scenario eruit filtereren en we kwamen tot de conclusie dat dit minimaal zou betekenen dat er geen groei te zien was en dat de zorg die men eerder had hierover, ongegrond zou zijn.
We zijn de volgende dag naar de poli gegaan en hebben van dr X de volgende uitslag gekregen: op de PET scan was geen enkele afwijking in de buik meer te zien.
Ze legde uit dat dat betekend dat alle massa die op de CT scan nog te zien was (die 2/3) bestaat uit cellen die dood zijn.
Toen waren wij even stil....
Dood betekend : niet meer actief, niet meer groeiend?
Je moet het toch vragen, je blijft leek en bij dit soort serieuze zaken wil je alles graag op de letter uitgespeld hebben.
Antwoord doctor X: Ja alle cellen die er nog zitten zijn dood.
Mijn reactie: de koning is dood, lang leve de koning!
Daar moest ze wel een beetje om lachen, en vond het ook wel een beetje passend, want ja, deze grote agressieve B cellen hebben toch een flinke tijd koning in mijn koninkrijkje gespeeld, en dat is dus nu gedaan!
Hier zijn we met zijn allen natuurlijk heel erg blij mee en we gaan het uitgebreid vieren.
We wachten daar even mee totdat de bijverschijnselen die ik de laatste 4 weken ervaar onder controle zijn.
Gisteren is er een leverbioptie gedaan, omdat de waarden van de lever niet goed waren. We wachten nog op de uitslag daarvan. Vanmorgen mocht ik weer naar huis ( er waren wat complicaties) en ik mag weer aan de prednison.
Dat is prettig, want die zorgt voor eetlust en reduceert de koorts ook aardig.
Kortom, het voelt vandaag een stuk prettiger dan gisteren en de afgelopen 4 weken.
Als alles gaat zoals de artsen nu verwachten, kan ik straks verder gaan met de chemokuren zoals die gepland stonden. Dat zou dan dus nu nummer 6 worden.
We moeten wel even wachten tot de bijverschijnselen op een acceptabel niveau zijn, en het is afwachten hoe lang dat duurt.
Nog maar even geduld dus.

Rest mij iedereen te bedanken voor de kaartjes, bloemen, kaarsjes, gebedjes, talismannen, tekeningen, foto's met zich ontlastende neushoorns en mails.
Ik heb er weer hartelijk om gelachen, van genoten en ben er weer door geholpen!
liefs
pien