Morgen, ja op de 13e, komt de 6e chemo.
Dat is fijn, want dat betekend dat ik echt helemaal over de helft ben van deze kuur.
Ik moet toegeven dat ik hem wel een beetje knijp voor de "nawerking" ,die is de afgelopen twee keren niet echt heel goed gegaan. Ik hoop voor deze op een betere ronde.
Het zou mooi zijn als ik deze keer afspraken kan maken met mensen en die ook na kan komen, in plaats van de steeds te moeten afzeggen, dat doet je geloofwaardigheid niet echt veel goed.
Inmiddels ben ik dan maar begonnen met schilderen, eigenlijk uit pure noodzaak, je moet niet verzuipen in je eigen sorus nietwaar. Er is zowaar een achtergrond ontstaan. Grappig is dat vandaag mijn moeder en zoon een lesje abstracte schilderkennis op mijn "achtergrond" loslieten.
Nu moet ik vertellen dat mijn moeder en zoon een zeer innige relatie hebben en mijn moeder nooit zal nalaten mijn zoon te wijzen op de partonen, figuren en taferelen die te zien zijn in de wolken. Samen hebben ze heel wat autoritjes gemaakt, van baby af is mijn zoon dus al gewezen op de wonderen die zich in de wolken voltrekken.
Nu is mijn zoon van het pragmatische, praktische soort, er zit geen onsje zweverigheid aan, hij beoordeeld de dingen op wat ze voorstellen en daarmee klaar.
De discussie die zich tussen hen ontspon ging voor het grootste deel over wat mijn moeder zag, die dat vervolgens aan mijn zoon duide, en zonodig extra aanwijzingen daarbij gaf. Mijn zoon keek, volgde haar aanwijzingen, hield zijn hoofd eens schuin, en gaf commentaar terug.
Beiden beleven hier kennelijk op hun eigen manier plezier aan, ook al zien ze vast niet hetzelfde.... mooi he...
Dus, ik ben erg benieuwd wat er gebeurd als er een voorstelling op komt te staan, welke comments zouden er dan komen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten