22 augustus is een bijzondere dag, precies over 1 jaar zullen mijn ouders 50 jaar getrouwd zijn. Dat is wel even iets....
In het licht van wat onze familie de laatste tijd moet verhapstukken is het een echte pointer die het leven weer in een wat breder perspectief trekt.
De vakanties zijn om en het gewone leven om mij heen neemt weer zijn aanvang. Ik vind dat prettig, vaste routines geven toch een stuk rust.
Hoewel ik natuurlijk vreselijk baal dat ik niet volluit kan "meedoen" , zie ik dat er genoeg ruimte overblijft om "bij te blijven" , daarmee voel je je niet zo uitgeschakeld en ziek. Want ziek wil je niet zijn, dat wil je maar liever achter de rug hebben. De status ziek is zo'n soort van niemands land waaraan geen begin en eind lijkt te zitten, een soort koptelefoon waar geen muziek uitkomt.
Routines dus. Mijn vader bracht schilderspullen en vond dat ik dat moest gaan doen, met verf gooien. Grappig dat na een paar nachten slapen inderdaad allerlei beelden door mijn hoofd buitelen die ergens heen willen, mooi dat anderen beter zien wat je nodig hebt dan je dan zelf kunt, nog mooier is dat dat uit zoveel verschillende hoeken wordt aangeboden. Nooit geweten hoe goed dat voelt, door zoveel mensen gedragen te worden.
Vanmorgen nog een mooi kadootje gekregen van Mike en Wendy; een live beeld (webcam) van hun mooie nieuwe kindje Tim: prachtige jongetje met twee heel gelukkige ouders.....
Het zou leuk zijn als we je creatieve uitingen op dit blog kunnen bewonderen...
BeantwoordenVerwijderenSja Hans,
BeantwoordenVerwijderenIk weet niet of dat nu zo'n goed idee is, het zal voorlopig weinig voorstellen......
Wij, jouw ouders zijn verschrikkelijk blij dat het voor tijdens en na de tweede kuur zo goed met je gaat, vurig hopen wij dat het zo blijft.
BeantwoordenVerwijderenOnze positieve gedachten worden bij voortduring naar jou uitgestraald en dat werkt let maar op.
Een hoofddoek heeft wel wat het staat bij jouw leuke jonge vrouwenkop charmant, pittig en een beetje koket. Ja dan dat schilderen deze schrijver, je pa, wil uiteindelijk toch resultaten ( let op meervoud) zien, dus pak de kwast ter hand en schilder het ganse land. Laat mij niet wachten op het resultaat tot die genoemde datum over een een jaar dus.
Of te wel 22 augustus.
en dan natuurlijk..... een ferme kus voor een ferme meid
PenM
heee, hoorde van Hans dat je een blog had. Goed zeg. Ik ga het zeker volgen... Hoop dat je je elke dag zo ok mogelijk voelt en dat het geluk je zal toelachen de komende tijd! heel veel liefs en sterkte (en zet die creabea dingen er maar op!)
BeantwoordenVerwijderenJudith
Ha die pa,
BeantwoordenVerwijderenje laten wachten tot over een jaar, nee dat houd ik niet vol toch..
het schetsen is begonnen. zij het dat je nog niet van resultaten kunt spreken. maar dat hoefde ook niet toch?
wellicht dat ik morgen met de kleuren ga gooien, je weet het niet, eerst een beejte bijkomen van deze chemo, beetje slapen, naar de tuin kijken. dat is ook lekker... eigenlijk luier ik wat af zo....
liefs
Pien